O güzelim beyaz yakalarımızı daha da parlatıp, ışıldayan beyaz yakaya dönüşmek için çalışıyor çalışıyor çalışıyoruz. Ama gün kısa işler çok...Bir türlü bitmiyor biriktikçe birikiyor boğuldukça boğuluyoruz. Sekiz-onsekiz mesailer yetmez olmaya başladığında iş dışında kalan zamandan yemeye başladığımızda işler giderek içinden çıkılmaz bir hal alıyor. Üstelik böyle durumlarda büyük resmi görme yeteneğimizi de yavaş yavaş kaybediyoruz. Beyaz yakamız ışıldamak şöyle dursun parlamıyor bile.
İşte bu noktada iş hayatınızda geçirdiğiniz vakti objektif bir şekilde analiz etmeniz gerekiyor.
Önerim; Günü kendi içinde üç parçaya bölün.
Sabah saatleri; en kritik zaman dilimidir. Gün içerisinde yapılacak tüm işlerinizi bir kağıda sıralayın. Önem sırası ve aciliyete göre numaralandırın. Bu tablodan yararlanabilirsiniz.
Dürüst olmak gerekirse, her işimiz aslında acil değil ve onları bir sıraya dizebiliriz. Sıralamanız kırmızı, turuncu, sarı ve yeşil olarak ilerleyebilir. Böylelikle işlerinizi de gözden geçirmiş ve elinizdeki işleri nereye konumlandırdığınızın da farkında olursunuz.
Gelelim 2. zaman dilimine, bu evre işler üzerinde yoğun bir konsantrasyonla çalıştığımız evredir. Yoğun şekilde konsantre olmanızı engelleyen etkenlere ayrıca değineceğim o ayrı bir yazının konusu olmayı hak ediyor :)
3. zaman dilimde ise gün içinde planladığınız ve belli bir sıraya koyduğunuz işlerin ne kadarını yaptınız gözden geçirme ve yeni güne sarkacak işleri yeniden konumlandırma şeklinde değerlendirilir.
Tüm bu yoğunluk içerisinde aralarda kısa molalar vermeyi ihmal etmeyiniz.
Sevgiler :)
Ebru Keser Kayrak